پرواز

 داستانک

 زیر چشمی به یکدیگر نگاه می کردند ، آثار حزن و اندوه درچهرهای آنان نمایان بود ، گاهی سرشان را به علامت تاسف تکان میدادند ؛   انگشتان جوان با دلهره قلم مشکی رنگ را برروی کاغذ هًل  میداد ، او درحال نوشتن سطرهای آخر یادداشت خود بود ، مادر سکوت را شکست وگفت : آخه عزیزم ، حالا چه اصراریه که حتماً با هواپیما بری با وسیله دیگه برو ،  فوقش یه کم دیر ترمی رسی.

جوان درحالی که به زحمت احساسات خود را کنترل می کرد گفت نمی شود مادر جان چاره ای ندارم این امر به آینده وزندگی من بستگی دارد باید تا چند ساعت دیگر آنجا باشم.

جوان این مطالب را گفت ودرحالی که برای سوار شدن به هواپیما به طرف باجه کنترل میرفت وصیت نامه خود را به مادرش داد ورفت .